Blockupy International Invites Movements, Networks, Organisations to an Open Assembly in Brussels. September 26-27

Blockupy International καλεί Κινήματα, Δίκτυα και Οργανισμούς σε μια Ανοικτή Συνέλευση στις Βρυξέλλες, 26-27 Σεπτεμβρίου 2014

Call for building together a transnational space of initiative for a Europe from below, through, against and beyond current Europe

Κάλεσμα για την δημιουργία ενός διεθνούς χώρου για μια Ευρώπη φτιαγμένη από τη βάση μέσω, ενάντια και πέρα από την παρούσα Ευρώπη

We, as Blockupy international coordinating group, met in Berlin on June 21st, to discuss the outcomes of the May of Solidarity and the future perspectives. During the days of mobilization actions were various and rich, and we valued positively that many have been organized from outside the May of Solidarity process. We also agreed that, though the Blockupy process is focused on mobilizing towards the opening of the new ECB building in Frankfurt (now scheduled for early 2015), an autonomous political initiative cannot be simply bounded to the dates established by the institutional agenda: we need a larger social and political perspective. The postponing of Turin EU summit on “youth employment”, on the other hand, has left many without a common space to gather, act and discuss. The message of May of Solidarity across Europe – “Solidarity beyond borders, building democracy from below!” – found much resonance, but a strong transnational movement is still to come and we know that no one, beginning with us, could consider themselves to be sufficient.

Εμείς, η συντονιστική ομάδα του Blockupy International, συναντηθήκαμε στο Βερολίνο στις 21 Ιουνίου 2014 για να συζητήσουμε τα αποτελέσματα του Μάη της Αλληλεγγύης (May of Solidarity) καθώς και μελοντικές προοπτικές. Κατά την διάρκεια των ημερών αυτής της κινητοποίησης υπήρξαν διάφορες και σημαντικές δράσεις, και αξιολογήσαμε θετικά το ότι πολλές από αυτές οργανώθηκαν από άλλους εκτός της διαδικασίας του Μάη της Αλληλεγγύης. Συμφωνήσαμε επίσης ότι, αν και η διαδικασία Blockupy εστιάζεται στη κινητοποίηση γύρω από τα εγκαίνια του νέου κτιρίου της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη (τώρα προγραμματίζεται για τις αρχές 2015), μια αυτόνομή πρωτοβουλία δεν μπορεί να καθορίζεται από τις ημερομηνίες που έχουν οριστεί από την θεσμική ατζέντα: χρειαζόμαστε μια πιο μεγάλη κοινωνική και πολιτική προοπτική. Από την άλλη πλευρά,  η αναβολή της Ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής για την «νεανική απασχόληση» στο Τορίνο έχει αφήσει πολλούς χωρίς την δυνατότητα ενός χώρου για συγκέντρωση, συζήτηση και δράση. Το μήνυμα του Μάη της Αλληλεγγύης – «Αλληλεγγύη υπεράνω συνόρων, κτίσιμο της δημοκρατίας από την βάση» - βρήκε μεγάλη ανταπόκριση στην Ευρώπη, αλλά ένα ισχυρό διεθνές κίνημα πρέπει ακόμη να δημιουργηθεί και γνωρίζουμε ότι κανένας, με αρχή από εμάς, δεν μπορεί να θεωρήσουν τους εαυτούς τους αρκετούς για κάτι τέτοιο.

We also know we are not alone in our attempts to link struggles across borders and to create a transnational resistance. We openly acknowledge our limits, and we recognize that different networks across the European space are facing that similar limits and contradictions. We do think it is time to turn this situation into a political opportunity. We therefore propose an open meeting to collectively examine the current phase and to strategically discuss our practices and our proposals to build a transnational space of initiative for a Europe from below, through, against and beyond current Europe.

Γνωρίζουμε επίσης ότι δεν είμαστε μόνοι στις προσπάθειές μας να συνενώσουμε αγώνες πέρα από σύνορα και να δημιουργήσουμε μια διεθνή αντίσταση. Παραδεχόμαστε ανοικτά τα όριά μας, και αναγνωρίζουμε ότι διάφορα δίκτυα σε όλο τον Ευρωπαϊκό χώρο αντιμετωπίζουν παρόμοια όρια και αντιφάσεις. Πιστεύουμε ότι έχει έλθει η ώρα να μετατρέψουμε αυτή την κατάσταση σε πολιτική ευκαιρία. Προτείνουμε λοιπόν μιά ανοικτή συνέλευση για να εξετάσουμε από κοινού την παρούσα φάση και να συζητήσουμε στρατηγικά τις πρακτικές μας και τις προτάσεις μας για την δημιουργία ενός διεθνούς χώρου πρωτοβουλίας για την Ευρώπη από την βάση, μέσω, ενάντια και υπεράνω της τωρινής Ευρώπης.

The Europe of the ruling classes might be itself in crisis again and again; it might be in continuous reorganization. However, what were before more nationally disparate austerity and saving programmes are being consolidated into the new status quo of the EU. This is the reality behind the rhetoric of the European governments claiming that the moment to go beyond austerity has come. Of course, “post-austerity” does not mean “benefits for all” or real changes for the better! Moreover, as a governing logic it is not “new”: austerity and privatization have been reality in Eastern Europe for twenty-something years now. Rather, we are facing a new phase characterized by the attempt to stabilize the social effects of austerity policies with transnational policy based on creating and exploiting different spaces. This is the logic of new processes of precarization and re-organization of exploitation taking place on a transnational scale, exemplified not least in the “Youth Guarantee” programme of labour governance, which are linked to the positioning of the EU within global value chains and to financial flows that go beyond the institutional borders of the European Union.

Η Ευρώπη των ταξικών εξουσιών μπορεί να βρεθεί σε κρίση ξανά και ξανά. Μπορεί να είναι σε διαρκή αναδιοργάνωση. Από την άλλη πλευρά, τα πρώην διάφορα εθνικά προγράμματα λιτότητας και αποταμίευσης ενοποιούνται στο νέο status quo της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή είναι η πραγματικότητα πίσω από τα λόγια των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων οι οποίες διακηρύσσουν ότι η ώρα για την υπέρβαση της λιτότητας έχει έλθει. Βεβαίως, «μετά την λιτότητα» δεν σημαίνει και «ωφέλη για όλους» ή πραγματικές αλλαγές προς το καλύτερο! Επί πλέον, σαν λογική διακυβέρνησης δεν είναι «νέα»: λιτότητα και ιδιωτικοποιήσεις έχουν γίνει πραγματικότητα στην Ανατολική Ευρώπη για περίπου είκοσι χρόνια τώρα. Αντίθετα, βρισκόμαστε πλέον μπροστά σε μια νέα φάση που χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια να σταθεροποιηθούν οι κοινωνικές συνέπειες των πολιτικών λιτότητας μέσω μιας διεθνούς πολιτικής βασισμένης στη δημιουργία και την εκμετάλλευση διάφορων χώρων. Αυτή είναι η λογική νέων διαδικασιών επισφαλούς διαβίωσης και αναδιοργάνωσης της εκμετάλλευσης που γίνεται σε διεθνή κλίμακα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το πρόγραμμα διακυβέρνησης εργασίας «Εξασφάλιση της Νεότητας». Αυτές οι διαδικασίες σχετίζονται με την τοποθέτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης εντός παγκόσμιων αλυσσίδων αξιών και χρηματοπιστωτικών ροών πέρα από τα θεσμικά σύνορα της Ένωσης.

In this way, Europe is becoming a space of transit and accumulation crisscrossed by differences, unbalances, regional and zonal dynamics. Mobility inside and across these spaces is thus becoming a crucial element, as the governments of Europe are managing welfare policies and the Schengen regime in order to exploit those movements practiced by people both with and without European passports who together make up the living labour force.

Μ’ αυτό τον τρόπο η Ευρώπη γίνεται ένας χώρος διέλευσης και συσσώρευσης, διασχιζόμενος από διαφορές, ανισορροπίες, καθώς και περιφερειακές και διαζωνικές δυναμικές. Η κινητικότητα μέσα και δια μέσου αυτών των χώρων γίνεται μ’ αυτό τον τρόπο ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, καθώς οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διαχειρίζονται πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας και το καθεστώς Schengen για να εκμεταλλευτούν τις μετακινήσεις των ανθρώπων με ή χωρίς Ευρωπαϊκά διαβατήρια και οι οποίοι αποτελούν την πραγματική εργατική δύναμη.

These novelties are the political problem we have to face together in order to understand what to do next, how, and especially with whom to make Europe a space for transnational politics of radical change, also in so far as today the national space is more than ever too narrow. As the outcomes of the recent European elections show, it is not only that the national space is functional to racist and right wing solutions to the crisis, it is also that within the national space it is impossible to counter the power of global capitalism.

Αυτοί οι νεωτερισμοί είναι το πολιτικό πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε από κοινού για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε ποιό πρέπει να είναι το επόμενο βήμα, πώς, και ιδιαίτερα με ποιόν να κάνουμε την Ευρώπη ένα χώρο διεθνούς πολιτικής ριζοσπαστικής αλλαγής, ιδιαίτερα σήμερα που ο εθνικός χώρος είναι περισσότερο από ποτέ πολύ στενός. Όπως δείχνουν τα αποτελέσματα των πρόσφατων Ευρωπαϊκών εκλογών, δεν είναι μόνο ότι ο εθνικός χώρος ευνοεί ρατσιστικές και δεξιές λύσεις στη κρίση, αλλά είναι στον εθνικό χώρο όπου είναι αδύνατο να εναντιωθεί κανείς στη δύναμη του παγκόσμιου καπιταλισμού.

In every respect a strong transnational movement is still to come. Of course the development of such movement will depend on the struggles taking place in daily life rooted in the social dimension, but they also depend on our ways to develop a common space – for strategizing and for finding common spaces of struggles. While an increase of networking has taken place in the past years, we still have not found the practices to translate separate struggles into a transnational movement. Our proposal to meet comes from a genuine desire to openly discuss together, in a practical way, how to turn the variety of networks and present agendas into a political opportunity for social movements to fight together and to build counter narratives, cooperation and lively shared practices of struggle.

Από κάθε σκοπιά ένα ισχυρό διεθνές κίνημα είναι ακόμη το ζητούμενο. Βεβαίως η ανάπτυξη ενός τέτοιου κινήματος θα εξαρτηθεί από τους αγώνες που γίνονται στην καθημερινή ζωή και στην κοινωνική διάσταση, αλλά εξαρτάται επίσης από τους τρόπους ανάπτυξης ενός κοινού χώρου – για στρατηγική και για την εύρεση κοινών χώρων για αγώνες. Ενώ υπάρχει μια αύξηση των δικτυώσεων τα τελευταία χρόνια, δεν έχουμε ακόμη βρει τις πρακτικές να μετατρέψουμε ξεχωριστούς αγώνες σε ένα διεθνές κίνημα. Η πρότασή μας να συναντηθούμε προέρχεται από την επιθυμία να συζητήσουμε ανοικτά μαζί, με ένα πρακτικό τρόπο, πώς να μετατρέψουμε την ποικιλία δικτύων και παρόντων ημερήσιων διατάξεων σε μια πολιτική ευκαιρία για κοινωνικά κινήματα για να πολεμήσουμε μαζί και να οικοδομήσουμε αντίθετες αφηγήσεις, συνεργασία και έντονες πρακτικές αγώνων.

As Blockupy International coalition, we will mobilize towards the opening of the new ECB building – symbolically experiencing a common transnational space of struggle in the streets and in a very real way blocking production and circulation in Frankfurt, the financial capital of continental Europe. However, we have to ask ourselves whether we are able to re-organize and diffusely tackle the heart of the new regime of exploitation, which was built on the austerity policies in the last years.

Σαν συνασπισμός του Blockupy International, θα κινητοποιηθούμε ενάντια στα εγκαίνια του νέου κτιρίου της ΕΚΤ – κάνοντας την συμβολική εμπειρία ενός διεθνούς χώρου αγώνα στους δρόμους και εμποδίζοντας στην πραγματικότητα παραγωγή και κυκλοφορία στη Φρανκφούρτη, την χρηματοπιστωτική πρωτεύουσα της ηπειρωτικής Ευρώπης. Πρέπει όμως να διερωτηθούμε άν μπορούμε να αναδιοργανώσουμε και να αντιμετωπίσουμε διάχυτα το νέο καθεστώς εκμετάλλευσης, το οποίο οικοδομήθηκε πάνω στις πολιτικές λιτότητας τα τελευταία χρόνια.

Therefore we propose to take that new phase of European post-austerity policy seriously. To fight against it, we have much to learn from each other. We know the current social relationships are based on debt and competitiveness on the one hand; precarity and working poor as the general condition of labour, institutional racism and a re-nationalization of citizenship on the other hand. It is also characterized by the attack on wages and incomes, on commons and welfare systems and the consequent restriction of the spaces for democracy. We know we must learn from experiences in places where austerity has long been the way of life, and thus we especially extend this invitation to our friends in Eastern and Southeastern Europe.

Προτείνουμε λοιπόν να πάρουμε στα σοβαρά την νέα φάση Ευρωπαϊκής πολιτικής μετά την λιτότητα. Για να την πολεμήσουμε έχουμε πολλά να μάθουμε ο ένας από τον άλλο. Γνωρίζουμε ότι οι υπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις βασίζονται στην πίστωση και τον ανταγωνισμό από την μια πλευρά. Και από την άλλη, βασίζονται στην ανασφάλεια και τους εργαζόμενους φτωχούς σαν γενική κατάσταση απασχόλησης, θεσμικού ρατσισμού και επανεθνικοποίησης της ιθαγένειας. Χαρακτηρίζεται επίσης από την επίθεση σε αποδοχές και εισοδήματα, στα κοινά και σε συστήματα κοινωνικής πρόνοιας και την παρεπόμενη συρρίκνωση χώρων για δημοκρατία. Γνωρίζουμε ότι πρέπει να μάθουμε από τις εμπειρίες σε μέρη όπου η λιτότητα έχει γίνει τρόπος ζωής από καιρό, και για τον λόγο αυτό προσκαλούμε ιδιαίτερα τους φίλους μας από την Ανατολική και Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Starting from here, we propose to meet up and discuss about what we can do in order to produce an autonomous initiative at the transnational level, which tackles this relevant issue of post-austerity Europe posing a few questions:

• How can we frame our heterogeneous struggles within and against the newly consolidated governmental regime based on the status quo of austerity and its enforcing institutions?
• Starting from the conditions of precarity of living and working, the issue of mobility, of Europe as space of transit and accumulation, how we can set our own agenda of mobilization for the upcoming months?
• How can we think of powerful, transnational social and political practices to address the new conditions of labour and life, building the possibilities to powerfully organize inside of them and to effectively strike against them?
• In which ways we can connect the different activities, practices, meeting points in and as a common process that could become an orienting shared “road map”?

Προτείνουμε να συναντηθούμε και να συζητήσουμε τι μπορούμε να κάνουμε για να παραχθεί μια αυτόνομη πρωτοβουλία σε διεθνές επίπεδο, η οποία θα αντιμετωπίζει αυτό το θέμα της Ευρώπης μετά την λιτότητα, θέτοντας μερικά ερωτήματα:

• Πώς μπορούμε να πλαισιώσουμε τους ετερόκλιτους αγώνες μας μέσα και ενάντια στο νέο ενοποιητικό καθεστώς διακυβέρνησης βασισμένο στο status quo λιτότητας και των υποστηρικτικών της θεσμών;
• Μέ έναυσμα τις συνθήκες ανασφάλειας ζωής και εργασίας, το θέμα της κινητικότητας, την Ευρώπη σαν χώρο διέλευσης και συσσώρευσης, πώς μπορούμε να θέσουμε την δική μας ημερήσια διάταξη κινητοποίησης στους ερχόμενους μήνες;
• Πώς μπορούμε να σκεφτούμε ισχυρές, διεθνείς κοινωνικές και πολιτικές πρακτικές για να εξετάσουμε τις νέες συνθήκες εργασίας και ζωής, οικοδομώντας τις δυνατότητες ισχυρής οργάνωσης μέσα σ’ αυτές και της αποτελεσματικής τους αντιμετώπισης;
• Με ποιούς τρόπους μπορούμε να συσχετίσουμε τις διάφορες δραστηριότητες, πρακτικές, χώρους συνάντησης σε μια κοινή διαδικασία που μπορεί να αποτελέσει ένα κοινό χάρτη προσανατολισμού;

 

We believe it’s time to develop a powerful practical perspective, time to think about how to act together and how to build the strength we need to overturn the table. We also think that we must approach together the political problem of a transnational, Europe-wide strike around these different issues, how to organize it and how to really hurt the new exploitation regime.

Πιστεύουμε ότι έχει έλθει ο καιρός να αναπτύξουμε μια ισχυρή και πρακτική προοπτική, να σκεφτούμε πώς να δράσουμε μαζί και πώς να ανακτήσουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε την κατάσταση. Νομίζουμε επίσης ότι πρέπει να προσεγγίσουμε μαζί το πολιτικό πρόβλημα μιας διεθνούς απεργίας σε όλη την Ευρώπη γύρω από αυτά τα θέματα, πώς να την οργανώσουμε και πώς να χτυπήσουμε το νέο καθεστώς εκμετάλλευσης.

For these reasons, we invite all groups interested in a radical change perspective to meet in the evening of the 26th and have meeting all day on 27th September in Brussels for an open discussion which, starting from these inputs, can lead us to one or more days of common action and to build together a larger moment of analysis, exchange and political proposals towards a transnational space of movement, towards an autumn of struggles and some shared medium-term perspectives – in solidarity beyond borders.

Για όλους αυτούς τους λόγους, καλούμε όλες τις ομάδες που ενδιαφέρονται για μια προοπτική ριζοσπαστικής αλλαγής να συναντηθούμε το βράδυ της 26ης και να έχουμε συνέλευση όλη την ημέρα στις 27 Σεπτεμβρίου στις Βρυξέλλες για μια ανοιχτή συζήτηση, η οποία έχοντας σαν έναυσμα τα παραπάνω σημεία, μπορεί να μας οδηγήσει προς μια ή παραπάνω ημέρες κοινής δράσης και την δημιουργία ανάλυσης, διαλόγου και πολιτικών προτάσεων προς ένα διεθνή χώρο κινήματος, και προς ένα φθινόπωρο αγώνων και μερικών κοινών προοπτικών μέσου διαστήματος – με αλληλεγγύη υπεράνω συνόρων.

Feel free to forward this invitation to other networks, groups, organisations. Technical details will follow, please write to international@blockupy-frankfurt.org for info and if you interested in coming to Brussels.

Μπορείτε να προωθήσετε αυτή την πρόσκληση σε άλλα δίκτυα, ομάδες και οργανισμούς. Πιο τεχνικές πληροφορίες θα ακολουθήσουν. Μπορείτε να μας γράψετε στη διεύθυνση international@blockupy-frankfurt.org για πληροφορίες και αν ενδιαφέρεστε να έλθετε στις Βρυξέλλες.